آرشیو اخبار

آلبوم «گردش جام» هم‌نوازی تنبور به نوازندگی «میروحید رادفر» و سازهای کوبه‌ای به نوازندگی «میرتوحید رادفر» به تهیه‌کنندگی «صدرالدین حسین‌خانی» منتشر شد. این آلبوم شامل 9 قطعه به نام‌های اشک پروانه، گردش جام، مویه، زرتشتی، قدح، سماع آتش، مهتاب، خسروانی و سوار سوار است.

فستیوال موسیقی NYT و دانشگاه کپنهاگ آذرماه امسال میزبان آهنگسازان نوجوان ایرانی و دانماکی خواهد بود.

در آخرین روزهای سال جاری میلادی، دانشگاه استنفورد میزبان کیهان کلهر و علی اکبر مرادی خواهد بود. کیهان کلهر و علی اکبر مرادی که سال‌ها قبل آلبوم موفق «در آینه آسمان» را از همکاری‌شان منتشر کرده بودند، بار دیگر بعد از سال‌ها کنارهم می‌نشینند و در روز دهم دسامبر( 19 آذرماه ) به اجرای قطعاتی در بداهه نوازی می‌پردازند.

کنسرت موسیقی همنوازان «آوای پارسیان» به سرپرستی و خوانندگی «سامان علی‌پور» 9 آذر در دوبخش لری و کردی در تالار اندیشه حوزه هنری به روی صحنه می‌رود. سامان علی‌پور علاوه بر خوانندگی و سرپرستی آهنگسازی و تنظیم قطعات را نیز بر عهده داشته است. قطعات اجرایی بر اساس موسیقی اقلیم زاگرس با نگرشی نو، ایجاد فضای ریتمیک بدیع، احیای ملودی‌های به خاموشی سپرده شده و خلق روایات عاشقانه با بازآفرینی و بازنگری امروزی بر اساس موسیقی دستگاهی با تکیه به اصالت موسیقی نواحی و محلی ارکستراسیون شده است. همچنین تنوع کوک و دستگاه و استفاده از سازهای موسیقی فولک از ویژگی های این اجرا است.

«کیخسرو پورناظری»؛ ابتدا به این نام فکر کنید و بعد چند لحظه‌ای وقت بگذارید تا یادتان بیاید چه کسانی را می‌توانید شبیه او پیدا کنید. کسانِ زیادی به ذهنتان نخواهد رسید؛ شاید هم هیچ‌کس. «کیخسرو پورناظری» را تنها می‌توان با خودش به یاد آورد؛ استادی که شبیه ندارد. نه به این خاطر که آهنگسازِ بزرگی است یا آثارِ مهمی خلق کرده که بخشِ مهمی از تاریخِ موسیقی معاصرِ ایران را شکل می‌دهد – خیلی‌ها این کار را کرده‌اند- نه به این خاطر که نام‌های بزرگی از شاگردانش بوده یا در گروهش ساز زده‌اند- موسیقی ایران استادِ کارکشته زیاد دارد- نه به خاطر یک سازِ پیش از خودش بومی را شهری کرده و حالا کنار تار و سنتور و کمانچه به ارکستراسیونِ موسیقی ایران اضافه شده‌اند؛ اینها هیچ‌کدام دلیلِ اهمیتِ «کیخسرو» نیست. اصلا به کارهایش نباید نگاه کرد؛ به آثارش، به کارنامه‌ی شاگردان. اینها همه مهم است. خیلی مهم. اما آنچه در زندگی استادِ تنبورنواز اهمیت دارد، هیچ‌کدام از کارهایی که انجام داده یا هیچ‌کدام از افتخاراتی که در ایران و جهان به دست آورده نیست. او را باید با کارهای نکرده‌اش شناخت. با حرف‌های نزده‌اش دوست داشت. با کنسرت‌های برگزار نکرده و با آلبوم‌های منتشر نشده. عجیب است؟ بله؛ درست مثلِ خودش. پورناظری‌ بزرگ در دهه‌ی 60 و 70، اتفاقاتِ مهمی در موسیقی ایران رقم زد که همچنان آن آثار اتفاقِ مهمی به حساب می‌آیند؛ اما شما اسمِ او را کمتر می‌شنوید؛ میانِ مخاطب عام یا فلان جمعِ موسیقی‌شناسِ موسیقی‌دانِ فرهیخته هم فرقی نمی‌کند. این لابد برای هر آدمی که عمرش را گذاشته پای موسیقی‌اش سخت می‌آید. برای هر کسی جز «کیخسرو پورناظری». سخت نیست، چون خودش خواسته. خودش تصمیم گرفته است که زندگی‌اش را در آن خانه‌ی دنجِ سرسبز میانِ ساز و شعر و همسر و معدود شاگردانش طی کند. خودش خواسته تا هیچ جا جز صحنه‌ای که برایش مقدس بوده، ساز نزند. خودش خواسته تا دسته و گروه و شاگرد و به اصطلاحِ امروزی‌ها «فن» نداشته باشد. خودش خواسته جوری زندگی کند که کسی مثلش زندگی نکرده باشد. این گفت‌وگو قرار بود از آن گفت‌وگوهای زندگی‌نامه‌ای باشد. قرار بود مثلا از «شمسِ» قدیم بگوید. از آدم‌های آن‌روزگاران؛ اما نشد؛ چرا؟ چون «کیخسرو پورناظری» تنها زمانی درباره‌ی کسی صحبت می‌کند که بخواهد از او «خیر» بگوید. جوابِ سوالی که دوست ندارد را نمی‌دهد. می‌گوید دلم نمی‌خواهد در این باره حرف بزنم. این را شیرین می‌گوید. با همان لهجه‌ی دوست داشتنی کرمانشاهی، با همان لبخندی که خوب روی صورتش نشسته است. می‌گوید: «آدمی که خرد داشته باشد، مگر درباره‌ی هم‌کارش، هم‌صنفش، هم‌کلاسی سابقش جز خیر می‌گوید؟» می‌گوید موسیقی دشمن زیاد دارد؛ چرا باید میانِ این همه مشکل، ‌او از دستِ کسی ناراحت باشد. این گفت‌وگو را بخوانید لطفا؛ اگر ضعف قلم اجازه دهد، ناچیز از آنچه درباره‌اش صحبت کردیم، دستتان می‌آید.

طی روزهای آینده قرار است دهمین آلبوم «رضا یزدانی» به نام «درهم» به بازار عرضه شود. این اثر به تهیه‌کنندگی «علی اوجی» این روزها در نوبت انتشار قرار دارد و به زودی تاریخ دقیق نشر آن اعلام می‌شود. علی اوجی در جریان بیست و سومین نمایشگاه مطبوعات مهمان غرفه سایت «موسیقی ما» و در جریان گفتگویی که با خبرنگار ما داشت توضیحاتی را درباره این اثر عنوان کرد. او همچنین نکات جالبی را درباره جشن سالانه «موسیقی ما» بیان کرد که در ادامه می‌خوانید:

بعد از هفت سال، سرانجام آلبوم «امشب کنار غزل‌های من بخواب» با آهنگسازی «فردین خلعتبری» و آواز «همایون شجریان» منتشر شد. ترانه‌های این اثر را زنده‌یاد «افشین یداللهی» سروده است. «فردین خلعتبری» - آهنگسازِ این اثر- برای این آلبوم یادداشت کوتاهی نوشته است که دربخشی از آن آورده است: «پیشنهاد افشین بود. بعد از تو گفت. خواب نبود و خیال. آغاز نداشت و پایان. بود. فقط همین. خاطره بود. از روز گذشت. از شب و شهر و شعر. از همان اول مکدر بود و تیره‌تر شد. من، خالیِ خاطره را آهنگ کردم و همایون خواند. و تا تو بشنوی. او رفت. اولین نیست و آخرین هم. فقط هست. تنها بشو. مگذار کسی شریکت شود. همین یک‌بار چیزی را برای خودت نگهدار.فقط همین یک‌بار. به تو گفته بود: «امشب کنار غزل‌های من بخواب:» بخواب و نگو خیال است. همان که پیشنهاد افشین بود. شبی در کوچه‌های نجوا به من گفت که تو رفتی. دیدی که او رفت و تو ماندی و حسرت همیشه باقی است.»

در جریان برگزاری بیست و سومین نمایشگاه مطبوعات، دکتر «محمد سریر» یکی از مهمانان غرفه سایت «موسیقی ما» بود. این موزیسین باسابقه در گفتگویی با خبرنگار «موسیقی ما» پیشنهادات خود درباره چهارمین جشن سالانه «موسیقی ما» را عنوان کرد. عضو شورای عالی موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی پیشنهاداتی هم درباره بهره‌گیری بیشتر از حضور اساتید در نظرسنجی و جشن سالانه «موسیقی ما» عنوان کرد:

«روزبه زرعی» نوازنده، مدرس و پژوهشگر سازهای کوبه‌ای که به تازگی به عنوان آرتیست کمپانی آلمانی اشلاگورک انتخاب شده است، ورک شاپ تخصصی خود را در زمینه ی نوازندگی سازهای کوبه‌ای جهانی با تمرکز بر پلی ریتم‌های کاخن و فریم درام در چند سبک موسیقی برگزار می‌کند.

برنامه موسیقایی «هزارصدا» روز جمعه 12 آبان، ساعت 15 در بخش موسیقی اصیل ایرانی، با گرامی‌داشت ایام ماه صفر و چهلمین روز درگذشت استاد نادر گلچین برگزار می‌شود. در این برنامه، کامبیز روشن‌روان به عنوان کارشناس بخش آهنگسازی و نوازندگی، سالارعقیلی به عنوان کارشناس بخش آواز و اهورا ایمان به عنوان کارشناس شعر و ترانه روی صندلی داوری می‌نشینند و آثار گروه‌های شرکت‌کننده را بررسی و در پایان گروه برگزیده را معرفی می‌کنند.